Po zakończeniu Fortecy okazało się, że jest zbyt mało miejsca wewnątrz aby objąć wszystkie domy i to zdecydowało, że wewnątrz zamku umieszczono administrację wenecką, łaciński episkopat i władze wojskowe a w razie potrzeby mieli chronić się wszyscy mieszkańcy. Z biegiem czasu, po zbudowaniu zamku Fortecy, Wenecjanie ugruntowali swoją pozycję na wyspie. Po trzecim kwartale 16 wieku miasto nabrało charakteru renesansowego zgodnie z weneckimi wzorami. W tym czasie powstało wiele luksusowych publicznych i prywatnych budynków a miasto podobnie jak Wenecja zyskało centralny rynek (piazza), klub szlachty (Loggia), fontanny np. (Rimondi), wielki zegar słoneczny, główną aleję i wąskie objazdowe uliczki prowadzące do świątyń, klasztorów, dworów i domów. Większość z tych wspaniałych budowli z różnorodnymi bramami, stoi do dnia dzisiejszego przywołując okres świetności Rethymnonu. Wewnątrz tego renesansowego środowiska w którym królował grecki element. pojawiło się sprzężenie dwóch kultur z mocnymi oddziaływaniami w intelektualnej i artystycznej dziedzinie. Pisarze tacy jak Markos Mousouros, Zacharias Kalliergis i bracia Bergikii zaistnieli w Europie. G. Chortatsis , Troilos i poeta wojny kreteńskiej Marinos Tzane Bunialis, wyróżnili się zdolnościami literackimi i przyczynili się do rozwoju kreteńskiej literatury. Również malarstwo renesansowe miało swoich przedstawicieli w osobach artystów takich jak Emanuel Lambardos i Emanuel Bunialis, godnych reprezentantów tzw. Kreteńskiej Szkoły .